کیفِ ناهارم دستمه، تو فاصله‌ای که منتظرم که کیم هم بیاد و بریم کافه تریا طبقه سوم با بچه‌ها (درّه و ریمه) ناهار بخوریم، سرک می‌کشم تو دفتر مونیک و میگم: !Bonjour با خنده جوابم رو میده و سرش رو از کامپیوتر به طرفم میچرخونه، نگاهی‌ به سرتاپام میکنه و با همون خنده بلندش از پنجره اشاره میکنه به آسمونِ گرفته و خاکستری و بارونِ بیرون و میگه: تاپ پوشیدی، déjà تابستونی کردی! با خنده در جوابش میگم: از امروز تصمیم گرفتم طبقِ تقویم لباس بپوشم! اگرنه که با آب‌و‌هوایِ اینجا،همش باید پاییزی لباس پوشید حتی نه بهاری!