۱۳۹۱ اسفند ۲۵, جمعه

 میگم چرا حالا این "امیرحسین" حذف شد آخه؟ صدا، تیپ، رفتار، استایل، و ...همه ۲۰، از همه مهمتر چشم و ابرو که کلی‌ حرف میزدند... آقا من هوادارش بودم، خداییش. همش به بهار می‌گفتم، تو این رو تو ۴۰ سالگی تصور کن. من از ۴۰ سالهها خوشم میاد، ۲۰ ساله که بودم همینطور، ۶۰ سالم هم که بشه همینطور!!!یعنی‌ این که می‌خوند با صداش، با بازیِ چشم و ابروش و حرکاتِ موزون و مناسبش، قربون صدقش می‌رفتم بدددددد، نه جایِ خواهری، نه جایِ مادری!
ارمیا انتخاب اولم بود و این دو سه هفتهِ آخر ندا هم اضافه شده بود ولی‌ این پسر یه چیزِ دیگه بود خداییش! خواننده- بازیگر تو ذاتشه.... بهار از ارمیا بدش میاد، کلی‌ هم غر میزنه از اول تا آخر، مدام میگفت اینکه امیرحسین اوله شکی‌ درش نیست، رو بقیه بیا حرف بزنیم.... هیچ دیگه، حالا که تموم شد.
بدجور به رای ملت ایمان دارم، نه توجیهی‌ داره دیگه اتفاقاتِ سالِ ۵۷ نه سالِ ۸۸!

راستش  آکادمی ببین نبودم، پارسال هم یه چیزی نوشتم راجع بهش که چه جوری با این برنامه آشنا شدم، جذبش هم نشدم تا اینکه تقریبا هر کسی‌ که میشناخت من  رو، فامیل، دوستها، آشناها، کلی‌ از بچه‌هایِ اینجا که این برنامه رو می‌دیدند بهم میگفتند که  تو این برنامه یه دختره هست به اسمِ آوا که خیلی‌ شبیه توئه و تو رو به یادِ ما میاره، نه صداش که قد و هیکلش، سبکِ حرف زدنش، شخصیتش ... بعد هم برام هر اجراش رو میفرستادند که این رو میگیم. خب ما رفتیم ایشون رو ببینیم که بیشتر جذبِ آقایِ هومن خان شدیم، شدید خوشم میاد ازش، از رفتارش با خانومِ گوگوش و کلا خانومها، یه جور آقازادگی و اقامنشی داره، در عینِ مردونگی، یه چیزی درش هست که من دوست دارم. خلاصه امسال اصلا به خاطرِ ایشون از همون اول که اعتراضات روخوندم که ایشون با ما فرزندانِ کوروش بد برخورد میکنه، نشستم پایِ برنامه، و خب یکی‌ از سرگرمیهایِ ۴شنبه و جمعه عصر شده و سوژه صحبت. 
خانومِ آوا هم بله، شاید، نمیدونم... ظاهرا خیلی‌ شبیه دیگه وقتی‌ این همه آدم میگه!

۲ نظر:

درخت ابدی گفت...

اول از همه، سال نو مبارک، با آرزوی شادی و سلامتی.
آکادمی هم تموم شد و کسی اول شد که از لحاظ صدا و تکنیک بهتر از ندا و امیرحسین نبود. طبق معمول، حاشیه‌ها پررنگ‌تر از متن بود.
به هر حال، سال خوبی رو داشته باشین:)

روزهای پروین گفت...

سالِ نو شما هم مبارک، با کلی‌ آرزوهایِ خوب براتون در سالِ جدید! (-:

آره، هیچ چیز قابلِ پیش‌بینی‌ نیست. ولی‌ یه جوری خودمون رو تو یه جامعه کوچیکتر جلویِ چشممون میاره! گاهی‌ فکر می‌کنم که ما چرا اینجوری هستیم؟ همیشه این بودیم آیا؟! انقدر تنگ‌نظر، بد‌دهن، آبروبری به هر قیمتی و ....