فیلمِ "زندگی‌ خصوصی" رو دیدم. لینکش رو هم ضمیمه می‌کنم. کیفیتش خیلی‌ خوب نیست ولی‌ بد هم نیست. از این فیلم خوشم اومد، فیلمِ قشنگیه. منتقدِ سینمایی نیستم .
باز هم سوژه "خیانت" و از نظرِ من، "دروغ"، صادق نبودن با خود، یکی‌ از واقعیاتِ تلخِ اون جامعه، حالا تو یک قشرِ دیگه ... بارها هم گفتم "خیانت"، کلمه‌ای نیست که به آسونی به کار ببرمش یا راحت در موردش نظر بدم، حتی اگر مجبور باشم در موردش حرف بزنم، ترجیح می‌دم بگم "دروغ"، "دورنگی" و... مفهومِ پیچیده‌ایه! (دلیلش خیلی‌ زیاد شخصیه)!  ولی‌ فقط می‌تونم بگم با همه اتفاق‌هایی‌ که می‌بینیم، می‌شنویم، بر اساسشون فیلم ساخته میشه، داستان نوشته میشه، نقد میشه، قضاوت میشه، جرم پیش میاد، به پایِ میزِ محاکمه کشیده میشه، و، و، و، و ...  هنوز خیلی‌ راه داریم تا برسیم به یک جامعه سالم، حتی یک جامعه معمولی‌ از نظرِ اخلاق... دروغ، دروغ، دروغ و توجیهش ... دیگه اینکه بیش از آقایون، اون چه که  من نمی‌فهمم (یکی‌ دو پستِ پیش هم گفتم)، برخوردِ خانومهاییه که مدعیِ روشنفکری و مدرنیته هستند... تابو شکنی خیلی‌ خوبه، محدودیت‌ها رو زیرِ پا گذاشتند و رها بودن، ولی‌ نه فقط در ظاهر و... کاش با خودمون حداقل صادق بودیم، و به اون چه که می‌گفتیم معتقد بودیم و بر اون اساس راهمون رو می‌رفتیم، و با ظاهرِ مدرن و نگاهِ از بالا به زنهایی که بر اساس جبر، جهل یا هیچ ادعایی زندگی‌ زنونه و مردسالارانه رو پذیرفتند برخورد نکنیم... راهِ زیادی باید بریم که در عینِ حال خیلی‌ کوتاهه، خودمون رو درست کنیم، نگاهمون رو، چشم‌اندازِ مسیری که پا میگذاریم و...  بگذریم، منتقدِ اجتماعی هم نیستم!


http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=sa84x5lOX6Q