سه شنبه ۱۰ اوت، با نیم ساعت تأخیر ساعت ۹ صبح از فرودگاه مونترال با Air Iunit رفتیم به سمت مقصد، Umiujaq. این پرواز تا رسیدن به مقصدش که Puvirnituq بود، تو سه تا روستای دیگه هم توقف نیم ساعته داشت که مسافر‌ها پیاده و سوار بشند.از مونترال تا اولین روستا؛ Kuujjuarapik حدودا سه ساعت پرواز طول کشید، که صبحانه دادند. دو انتخاب داشتیم، سرد و گرم. در Kuujjuarapik دو قبیله سرخپوستها و اینویتها زندگی میکنند. همه اطلاعات و آفیش‌ها به سه زبان فرانسوی، انگلیسی و زبان محلی (Inuktitiut) بود. مهماندار که یه خانوم خوشگل، چشم بادومی، کمی تپل با خنده‌ای قشنگ بود هم، همه چیز رو به این سه زبون اعلام میکرد.
عکس‌های ۱ و ۲، نقشه مناطق شمالی کبک Nunavik و مسیر هواپیما و روستاها رو نشون میده.
عکس‌های زیر را از فرودگاه Kuujjuarapik گرفتم.
فرودگاه Kuujjuarapik:
Air Creebec اسم شرکت هواپیمایی سرخپوست هاست. لوگوی شرکت هواپیمایی Air Creebec :
تقسیم بندی محله‌های اینویتها و سرخپوستها در روستا:
نمونه آفیش به سه زبان:
خیلی خوشم اومد از اینکه به بومیها و زبانشون اهمیت میدادند.
تنها راه ارتباطی بین روستاها در Nunavik هواپیما است، و یک کشتی که دو بار در سال از کنار همه روستاها می‌گذره و مواد و وسایل مورد نیاز مردم مثل وسایل ساختمون سازی، خونه‌های پیش ساخته، ماشین و... می‌‌آره. عکس زیر این کشتی رو نشون میده که از اینجا می‌گذشت. بار دوم هم ماه سپتامبر میاد، قبل از سرد شدن و یخ بستن آب.
زمستون و زمانی که همه جا یخ زده است، بومیها با Motoneige یا Scooter des neiges رفت و آمد میکنند.
عکس Motoneige رو از اینجا برداشتم:
http://www.aventuresnouvellefrance.com/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر