هر کس یک نقطه ضعفی داره و من چند تا...یکیش صداست! وقتی با کسی حرف میزنم ، از خود صدا صفتش رو میگیرم. گرم و مخملی، یخ، خنثی، سکسی... بعضی صداها به صاحبش میان، بعضیا نه! بعضی وقتا دلت میخواد فقط گوش بدی ولی چهره رو نبینی و گاهی هم برعکس.
با شنیدن بله حس کردم چقدر گیرا... با ادامه صحبت احساس کردم در عین گیرایی یک جور سردی و بیتفاوتی در این صداست!!!این صفت بلافاصله از ذهنم گذشت! شاید هم نوعی پختگی درش بود ... هر چه بود صدا زیبا بود و حجم داشت ، و مسلط بود به فضای مکالمه! جوری که انگار به مخاطب اجازه بازیگوشی نمیداد...شاید حتی به خود گوینده!!!
صدا خیلی به صاحبش میومد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر