نگاه كن
هنوز
آن بلندِ دور
آن سپیده
آن شكوفهزارِ انفجارِ نور
كهربای آرزوست
سپیدهای كه جانِ آدمی هماره در هوای اوست
به بوی یک نفس در آن زلال دم زدن
سزد اگر هزار بار
بیفتی از نشیبِ راه و باز
رو نهی بدان فراز
-هوشنگ ابتهاج
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر