خیلی‌ حرف دارم برایِ گفتن، 

از خیلی‌ چیزها میخوام بنوسم

هر بار میگم نه باید اول فلان موضوع رو بنویسم بعد این رو

اتفاق پشتِ اتفاق و خوب و بد با هم

کنسرتِ فرامرز اصلانی که همه ثانیه‌هاش همخونی کردم و لذتی بردم اون شب که جایِ همه خالی‌

ولی‌ نشد که بنویسم

کار زیاد

تصحیحاتِ مقاله برایِ ژورنال که تمومش نکردم هنوز

ولی‌ ....

مهم نیست

فردا میرم ایران ، ۳هفته هم میمونم

از یک ماه پیش چمدون‌هام وسطه

خرید، خرید و خرید

هیجان و شوقِ سفر

درست در آخرین لحظه‌ها خبر بد داشتم، فوتِ پسر‌عمویی که مثلِ برادر می‌مونه، هنوز ۴۰ سالش هم نبود، با یه پسرِ ۶ ساله، و خانومِ نازنینش که دختر‌خاله‌م هست

دلم هق‌هق بلند گریه میخواست، به خودم گفتم آروم پروین و ساعت‌ها تو هوایِ سرد راه رفتم، اشک پشتِ پلکام پل‌پل میزد، و دوره کردم سالهایِ بچگی‌ رو تا به حال.... با معرفت بود و با مرام، میشد همیشه روش حساب کرد، رفت، خیلی زود رفت

دو‌شنبه ایرانم