فرودگاه‌ها، ایستگاه‌هایِ قطار و ترمینالهایِ اتوبوس همیشه زنده و جاریند، مثلِ رودخونه‌ها،
آدمها، این قطره‌هایِ جاری، در رفت و آمد، در هر جهت، شاد، غمگین، سرگردون، مسلط...

این تکاپو، این جنب و جوش، این هیجان، حتی گریه‌ها، رسیدنها، رفتنها، انتظار، بوسه‌هایِ خداحافظی، بغل‌هایِ سلام و ...  این محیط رو دوست دارم
بینِ همه فرودگاه‌هایِ بزرگ و کوچیکی که دیدم، که گذر کردم، یه جور حسِّ خوبی‌ به فرودگاهِ مونترال دارم، حسِّ آشنایِ خونه بودن، چه وقتی‌ میرم چه زمانی‌ که میام...
الان هم اینجام، کنارِ پنجره نشستم، فنجونِ کاغذی قهوه داغ و شیرینی‌ِ شکلاتی کشمشی رویِ میز کنارِ دستم، موزیک ملایمِ اسپانیایی
 بیرون رعد و برق و بارون... منتظرم تا پروازِ بعدی
تصمیمِ ناگهانی، سفری کوتاه، غیرِ منتظره، غافلگیر کننده، خیلی‌ دلی‌...
چه حالِ خوبی‌ دارم...
رویِ ماهت رو می‌بوسم خدا، مرسی‌