آرزو!

دیشب مونیک ایمیل زده بود با کلی‌ سؤال، آخر شب هم زنگ زد و با هم پرزنتیشن رو مرور کردیم. چند تا کار دیگه هم سفارش داد که امروز انجام بدم و براش بفرستم، تقریبا همه هماهنگی‌ها رو انجام دادیم. گفت که شب میخواد نگاهی‌ به پرزنتیشن بندازه و خودش رو برای فردا آماده کنه، اونجا ساعت ۵ عصر بود و اینجا ۱۱ شب. امروز صبح زودتر رفتم دانشگاه که سفارش هاش رو به موقع انجام بدم. میل باکس دانشگاه رو باز کردم، چشمم افتاد به یک ایمیل از مونیک با عنوان HELP!!!!. ظاهرا دیشب که PowerPoint رو باز کرده که خودش رو برای ارائه‌اش آماده کنه ، به مشکل برخورده. راستش این دفعه یک خرده قر و فر PowerPoint‌ام رو زیاد تر کردم، ظاهرا مشکلش با همون انیمیشن‌ها بوده.


یکی‌ از برگزار کننده‌های این کنفرانس، ناساست و کلی‌ از پروفسور‌ها و اساتیدش هم این روز‌ها اینجان. دلم میخواد که یک فرصت خوب برای کار آموزی یا پست داک ، تو یکی‌ از لابراتوار هاش به دست بیارم. برای همین، از وقتی‌ که متوجه شدم که خودم، به خاطر نرسیدن به موقع ویزا، نمیتونم برم، همه تلاشم رو کردم که یک کار سنگین و خوشگل ارائه بدم که بتونه خوب دلبری کنه و یک پروژه‌ای رو تور کنه. امیدوارم که بشه، اگر خودم هم رفته بودم، امیدم بیشتر بود.

نه اینکه روم زیاد باشه یا توقعم خیلی‌ ، پروژه جذابه و جا داره برای طنازی و دلبری! در واقع، چند ماه پیش توی یک کنفرانس تو مونترال بودیم که برگزار کننده اش JPL, یکی‌ از آزمایشگاه‌های ناسا بود. روز دوم که ما کارمون رو ارائه دادیم یکی‌ از اساتید با مونیک صحبت کرد و گفت سوژه جالبیه و حاضریم که با هم همکاری کنیم و کارآموز بگیریم، ما هم ابراز خوشحالی کردیم، و بعد مونیک به من گفت خودت رو آماده کن. اون استاد الان هونولولو هست، ممکنه دوباره با مونیک صحبت کنه، امیدوارم! از قدیم گفتند، آرزو بر جوانان عیب نیست! فقط خدا کنه متوجه این پروسه ویزا نشه، خودش یک پوئن منفیه.

خلاصه، اون پیشنهاد کمی‌ رویاهام رو جهت داده و کلا هم آدم خوش بین و امیدواریم! اگر چیزی که میخوام نشه، غصّه نمیخورم و میگم که خب حتما صلاح نبوده ولی‌ برای رسیدن به اون از یک راه دیگه وارد میشم!

------------------------
عکس‌ها از گوگل.