میگه: فردا تعطیله ولی من میرم سر کار!
می‌پرسم: چرا فردا تعطیله؟
میگه: ...
تو این مدت، چند باری این مکالمه تکرار شده.
تا اینکه پریروز در جوابم میگه: خب اینجا امروز مبعث است...بد نیست یه تقویم ایرانی هم داشته باشی هااااا
میگم: یک دیواریش رو دارم که رو دیوار سالنه ولی مال یکی دو سال پیشه!!!
در واقع این تقویم هدیه یک دوسته، یک کار هنری قشنگ با طرح‌های زیبا همراه با نوشته‌های کوتاه و پرمعنی رو هر صفحه‌ش، که یکی دو ساله زینت بخش یکی از دیوارهای هال کوچیک خونه دانشجویی من شده. ولی وقتی که حتی روز تحویل سال نو باید سر کار یا کلاس باشم، دیگه چه فرقی میکنه دونستن روزهای تعطیل و غیر تعطیل ایرونی، اینکه ۱۴ یا ۱۵ خرداده ، عاشوراست، مبعثه و....!!!
اینکه هنوز این تقویم رو دیواره به خاطر اینه که نقش مهمتری داره نسبت به نشون دادن روزها و ماههای سال. قبل از این هم یک تقویم رومیزی داشتم که اون هم کار هنری زیبایی بود و هدیه، و دو سه سالی رو میزم بود تو دانشگاه. این تقویم ها، این فرصت رو به هر دوست و آشنای غیر ایرونی داده که بدونه که غیر از سال نو چینی و میلادی، یک سال نو دیگه‌ای هم وجود داره که مال ایرانیهاست. ایرانیها تقویم، زبان، تاریخ و فرهنگ خودشون رو دارند. هر چند که الفباشون پس از حمله آعراب به ایران تغییر کرده ولی زبانشون رو حفظ کردند حتی تو محیط‌های علمی، صنعتی، اداری فارسی حرف میزنند، برخالف بقیه کشورهای جهان سوم یا کشورهای مستعمره که زبان رسمیشون یا انگلیسیه یا فرانسوی! خلاصه سوژه ایه برای حرف زدن راجع به ایران و ایرانیها و تغییر تصویری که در رابطه با ما از مدیا گرفتند. اینکه ما تروریست نیستیم و مردمی هستیم با فرهنگ مثل مردم همه جای دنیا، خوب داریم، بد هم داریم! برای این تغییر، به تاریخ ۳۵۰۰ ساله و فرهنگ نیاکان اشاره نمیکنم، چون اصلا راست و دروغش معلوم نیست. این روزها که عصر ارتباطاته، با این همه وسایل ارتباط جمعی و سرعت بالای انتقال اطلاعات ، کشته شدن یک فرد تو روز روشن، تو خیابون جلوی چشم مردم و همینطور مقابل دوربین موبایل، تفسیرهای متفاوت داشته، وای به تاریخ گذشتگان! من برای این تغییر فقط از اون چه که هستیم و داریم میگم، همین و بس!
۲ نظر:
سلام پروین جان اتفاقاً همین چند روز پیش دوستی این موضوع را تو فیس بوکش به بحث گذاشته بود، "اینکه همش به تاریخ چند هزار ساله مون و ..." افتخار کنیم چه فایده داره، الآن کی هستیم و چی در چنته داریم،این افتخار به گذشته چیزی جز غرور کاذب نمی ده
سلام افسانه جان،
داشتن یک گذشته پر افتخار خوبه، ولی اون چه که مهمه اینه که الان کجاییم و چی هستیم.اگر اون گذشته انقدر افتخار آمیز بوده چرا به اینجا رسیدیم؟ خیلی به گذشته و آینده اعتقادی ندارم، مهم امروزه، لحظه‌ای که درش هستیم!
ارسال یک نظر